Tikal, Flores en het paspoortdebacle

Dinsdag 5 maart vertrokken uit Lanquin richting Flores. Bij de lunchstop bleek een van de achterbanden van de shuttle te zijn geklapt, dus de chauffeur trok volgens goed Guatemalteeks gebruik zijn shirt uit om direct onder de bus te kruipen. Na een hoop gehannes bleek hij het wiel er niet af te krijgen, ook niet met hulp van alle mannen aan boord. Klein stukje verder gereden naar een pinchazo-shop (daar stikt het hier van) zodat de garagehouder het wiel kon verwisselen. Binnen een half uur weer op pad.
Spullen gedropt in Los Amigos en Flores ingelopen. Leuk stadje, met nog lompere keien in de straten dan in Antigua. Sunrisetour naar Tikal meteen geboekt en op tijd gaan slapen.

Woensdagnacht om 3u vertrokken naar Tikal. Het was nog stikdonker maar er waren genoeg mensen met zak- en hoofdlampen (ik was de mijne uiteraard vergeten) dus ben veilig bij tempel 4 aangekomen. Dat is de grootste in het hele park, en ook de tempel waar vroeger alleen de hooggeplaatste Maya's mochten komen. Daar in alle stilte met een handjevol mensen afgewacht tot de zon zich zou laten zien. Omdat de tempel boven de jungle staat, heb je uitzicht over een groot deel van het park en van alle kanten hoorde je nachtvogels, krekels en kikkers. Zodra de eerste streep zonlicht tevoorschijn kwam, lieten de howler monkeys zich horen. Eerst de ene groep, daarna de anderen. Ik dacht eerst dat het leeuwen of iets dergelijks waren (die zitten hier helemaal niet) tot ik me realiseerde dat het onze voorouders waren. Wat een herrieschoppers... Ik heb al een filmpje online gezet met hun gebrul, bij daglicht. Je ziet ze niet door de dikke bladlaag, maar je hoort waar ze zitten.  Ik had nogal mazzel met de dag, want het was erg helder en daardoor deed de natuur nog harder haar best voor een van de mooiste zonsopkomst die ik ooit heb gezien. Op een aantal foto's op mijn Facebook heb je al een voorproefje kunnen zien.
Naarmate het lichter werd, hoorde je steeds meer verschillende beestjes. Een tijdje na zonsopkomst verder het park ingelopen met de gids en langs verschillende mooie tempels en pleinen gekomen. De wereldberoemde derde tempel staat ook in de foto's van dit deel van mijn reis.

Ik had voor de zekerheid mijn wandelschoenen aangetrokken, hoewel het ook prima had gekund op gympjes. Uiteraard weer mijn hielen stukgelopen, dus heb niet al te veel ruïnes beklommen als het niet per se moest. Wel jammer, maar liever dat dan met het bloed in mijn schoenen het park uit strompelen.

Rest van de middag beetje rondgehangen in Flores en 's avonds de nachtbus naar Guatemala City (Guate) gepakt. Daar aangekomen om zes uur 's ochtends, nog steeds erg moe omdat ik naast een vrouw met krijsbaby zat vanaf Flores. Top.
Omdat ik geen idee had waar ik naartoe moest voor de Tica bus, heb ik maar de shuttle naar Antigua gepakt. Daar ontbeten bij Bagel Barn (met wifi) en e.e.a. kunnen opzoeken. Om 9u weer de shuttle terug naar Guate en direct gedropt bij de bus terminal. Geprobeerd een plekje te reserveren voor de bus van twee uur 's middags, en toen begon de ellende.

Mijn paspoort verloopt op 16 augustus 2013. Volgens onze kalender heb ik dan nog meer dan zes maanden voor ik een nieuwe moet regelen. Hier gelden echter andere regels: om het land uit te gaan en een ander in (zoals Nicaragua) moet je paspoort op de datum van vertrek nog minstens zes maanden geldig zijn. Dat was dus het probleem. Overigens rekenden ze zo: het is vandaag 6 maart, dus vanaf april tot augustus is vijf maanden. Zo kan ik het ook. Gebeld met de ambassade en die dag kon ik er niet meer terecht; wel de ochtend erna. Er zat een hotel naast de bus terminal (op hetzelfde pleintje, afgezet met hekken en prikkeldraad en mannetjes met geweren) dus daar maar een nachtje gebleven. Wel lekker; eigen kamer, eigen badkamer en beetje tv kijken en wat kleren gewassen. Overdag nog een beetje rondgelopen in de buurt van het hotel, maar er was in die buurt niet bijster veel te zien. Bij een paar tienda's wat eten en drinken geregeld en rest van de avond in mijn kamer gehangen.

Zaterdagochtend vroeg door de manager van het hotel en de bus terminal naar de idificio internacional gebracht, waar de ambassade zit. Moest eerst foto's laten maken, maar toen ik in het winkelcentrum aankwam waar die toko zou zitten, bleek deze pas om 10u open te gaan. Die tijd had ik niet... Eerst naar binnen bij de amb. en adres gekregen van hun vaste fotoshop. Taxi gepakt (was te gevaarlijk om het stukje te lopen) en binnen een kwartier stond ik weer buiten met vier foeilelijke pasfoto's. Terug naar de ambassade en korte rondleiding gehad over hun verdieping. Dat was wel tof om te zien! De ambassadeur heeft supermooi uitzicht over de stad. Vanaf deze hoogte (14e verdieping) zag de stad er niet zo beroerd uit als vanaf de straat. Het vorige kabinet heeft in al haar wijsheid besloten de ambassade in Guate per april te sluiten. Dat betekent dat toeristen zoals ik, die hun zaakjes niet goed op orde hebben, dus goed de l*l zijn. Dan mag je uitwijken naar Mexico, Costa Rica of Nicaragua voor je noodpaspoort. Handig als je het land niet uit kan, OMDAT je geen geldig paspoort hebt. Haha! Maar goed, met gloednieuw (en hun laatste) noodpaspoort weer taxi gepakt naar de bus terminal. Daar aangekomen bleek ik mijn oude paspoort netjes bij de ambassade te hebben laten liggen. Gebeld, bleek zo te zijn (zul je net zien dat ik word beroofd van mijn paspoort) en weer naar de amb. gereden. Dit keer werd ik gebracht door de man van de manager :) Binnen twee minuten stond ik weer beneden met twee paspoorten en kon ik eindelijk mijn busticket veilig stellen.

Nog met gevaar voor leven en ledematen de ringweg overgestoken naar het Shellstation voor wat proviand voor de busreis. Kwam Lisa (ontmoet in Lanquin) tegen met twee Engelsen; zijn samen doorgereisd richting Managua.
Vrijdagavond (8-3) aangekomen in San Salvador. Veilige buurt, dus we  konden na inchecken in het hotel even een rondje lopen. In donkere hoekjes vlakbij banken, apotheken en clubs staan (strategisch?) mannen in donkere pakken met machinegeweren de zaak in de gaten te houden. Op tijd gaan slapen en om 4 uur 's nachts eruit voor de bus die om 5 uur zou vertrekken. Sta ik bij de incheckbalie, bleek dat ik in mijn blondheid de bus had gemist die ik eigenlijk had geboekt... Die vertrok namelijk om 3 uur 's nachts. Afijn, dertig dollar bijgelapt en op de volgende bus gestapt met Alex, Pete en Lisa. Ik heb wel een hoop geld in de sloot geflikkerd de afgelopen twee dagen, alleen omdat ik niet goed zit op te letten. Dat wordt echt op rijst en bonen leven de komende weken, ter compensatie.

El Salvador in een paar uurtjes doorkruist. Er zijn mooie plekjes, maar omdat hier zo enorm veel bomen zijn gekapt , zijn grote stukken land kurkdroog en goudgeel opgedroogd. Het is hier langs de weg veel smeriger dan in Guatemala. De goten langs de weg liggen tjokvol afval en overal op straat in grote steden en kleine dorpjes ligt zooi. De stoep en wegen in de wijk waar ik vannacht heb geslapen waren overigens redelijk schoongeveegd.
In nog een paar uurtjes door Honduras gereden. Het stuk waar wij doorheen moesten, was net El Salvador, al waren sommige stukken iets groener. Na een lange zit eindelijk Nicaragua ingereden, maar toen was het alsnog dik drie uur later voor we in Managua aankwamen.

Overigens moesten we bij elke grensovergang de bus uit, paspoort showen, stempel halen en weer terug de bus in. Erg fijn om even de benen te strekken, want van urenlang stilzitten werd ik niet gelukkig. Na 18 uur couchpotatoën in de bus aangekomen in Managua en met z'n vieren een taxi gepakt. De chauffeur vertelde ons dat het busstation te gevaarlijk was (de zon was al onder) omdat er op zaterdag en zondag geen politie is. Juist omdat het weekend is, gaan veel Nica's met de bus naar een andere stad en dan kun je dus nog dik een uur in een bus worden gepropt met je backpack bovenop de bus, met de dikke kans dat daar je spulletjes uit worden geroofd. Dealtje gesloten met deze meneer dat hij ons gewoon naar Granada zou rijden en met een kleine veertig minuten waren we daar. Relaxt hostel gevonden, Backyard, dat pas één dag open was en waar wij dus de eerste gasten waren. Veel tips gehad van de eigenaren en de rest van de tijd volgemaakt met rondlopen door de stad. Het is hier erg warm op het moment; overdag 30, soms 30+, maar 's avonds koelt het af tot ongeveer 22 graden dus we mogen niet klagen.

Morgen (maandag) begin ik met een tweede sessie Spaanse lessen, drie uurtjes per dag in een non-profit school die zich inzet voor de lokale vrouwencommunity. Ook nog een goed doel dus :) Verder nog niet heel veel plannen gemaakt; dat komt vanzelf wel.

Nog een medische update: al in El Salvador had ik last van dikkere enkels door een muggenbeet op beiden. Na 18 uur zitten en weinig bewegen waren mijn voeten gisteravond gezwollen tot olifantenformaat; mijn tenen staken uit mijn voeten als een soort balloon-animal. Van knie tot halverwege mijn voet was alles ongeveer even dik. Vanmiddag een tijdje gekoeld met een zak ijs en het pijnlijke is er nu wel een beetje af, al zijn ze allebei nog steeds twee keer de normale omvang. Morgenmiddag even langs de farmacia; daar hebben ze waarschijnlijk wel tips/medicatie. Op mijn rechterenkel zit om het muggenbultje heen nu een rode cirkel, als een blauw/paarse plek. Even in de gaten houden en als hij groter wordt meteen naar de dokter. Je kunt hier namelijk nare bacteriële infecties oplopen (dankzij onze streptokokken-vrienden) en dan moet je er redelijk vlot bij zijn. Aangezien ik me best goed voel, geen koorts heb en alleen een beetje moe ben, zal het wel niet zo'n vaart lopen.

Ik zal later nog wat foto's van de reis naar Managua en van Granada plaatsen.

Sterkte daar in de vrieskou!
Zonnige groet uit Nica