León en Corn Islands

Tijd voor een nieuw verhaal vanuit de tropen! Ik zit inmiddels op Little Corn island, 'La Islita' volgens de Nica's. Maar eerst de reis hier naartoe.

Tijdens onze detoxdagen bij Laguna de Apoyo zijn we twee keer naar de Masaya mercado's geweest; de nieuwe en de oude. De oude zit in een oud, afgebrand pand middenin de stad en de nieuwe ligt bij het chickenbusstation (=dorre, stofwolkende zandvlakte). Bij de oude zijn we goed geslaagd voor mooie souvenirtjes en op de nieuwe hebben we nog een paar leuke hebbedingetjes gevonden. Mijn maag is inmiddels zo gewend aan het eten en de hygiëne hier dat ik zonder problemen in de comedor in de nieuwe markt kon eten. Supershabby, maar prima gallo pinto con pollo (rijst met bonen en kip). De dag erna vertrokken naar Granada voor een tweede verblijf in hostel Oasis, dankzij hun geweldige zwembad. Daar nog twee nachten gebleven en veel oude bekenden tegengekomen: erg gezellige tijd gehad op de Calla la Calzada :-)

Donderdag 28 maart vertrokken naar Poste Rojo, het treehousehostel 20 minuten buiten Granada. Op vrijdag zou daar namelijk de full moon party losbarsten en heb het er prima naar mijn zin gehad met de andere Dutchies. Het is echt opvallend hoeveel Nederlanders aan het reizen zijn; we zijn overal! Andere mensen die je erover spreekt vinden het wel grappig, vooral omdat we zo'n klein landje zijn. Reizen zit schijnbaar echt in onze genen.
Minder tof aan Poste Rojo waren de vele bedbugs die me volledig hebben opgevreten. De tweede dag na de laatste nacht daar kwamen de bultjes goed op en toen we eenmaal richting León besloten verder te reizen op zaterdag, had ik een geweldige allergische reactie met grote rode plekken en gezwollen beten. En jeuken... Wil er niet te lang bij stilstaan want door het vele zwemmen in de zee zijn ze gelukkig al een stuk minder geworden, waardoor ik er vanuit ga dat ik over twee dagen bultvrij mijn vakantie kan voortzetten.

Zaterdagmiddag aangekomen in León in het westen van Nicaragua; de liberaalste en intellectueelste stad in Nica. Bloedjeheet maar wel een mooie stad met veel muurschilderingen om je te herinneren aan de bloedige strijd die ze hier jarenlang hebben moeten leveren. De Amerikaanse 'piraat' Walker, buitte de rivaliteit tussen Granada en León (om de titel 'hoofdstad) uit door vanuit León met troepen uit Granada twee jaar lang over Nicaragua te heersen. Er is nog steeds rivaliteit tussen beide steden (denk in de categorie Ajax-Feijenoord, maar dan beschaafder) maar toen men Managua als hoofdstad benoemde, kwam dat wat tot rust. Grappig trouwens dat er een stedenband is met Utrecht sinds 1985; thuis heb ik daar nooit iets over gehoord of gelezen.

Omdat het nog steeds Semana Santa was, waren de straten op maandag pas weer wat levendiger. Lisa is gaan volcanoboarden op de Cerro Negro vanuit Big Foot Hostel, maar ik besloot dat ik genoeg verwondingen had opgelopen tot nu toe dus ben een dagje blijven relaxen in de stad. Omdat de dorms in het hostel erg beroerd waren - zonder fatsoenlijke ventilators of nachtbries- hebben we alles gedaan om verkoeling te zoeken. Lekker naar de film bijvoorbeeld, in volle airco 1,5 uur bijkomen! Jack y casagigantes gezien, een filmversie van Jack & de bonenstaak als ik het me goed herinner. Simpel vermaak maar daarom niet minder fijn. De ruïnes van oud León niet meer bekeken; te weinig tijd en te warm om dichter naar een vulkaan te reizen. Helaas, want het schijnt er erg mooi te zijn.

We konden nog naar León omdat we hebben besloten te gaan vliegen naar de Corns in plaats van de landroute te nemen. Dat gaf ons nog een paar dagen extra en omdat León nog op de agenda stond, kan ik straks (bijna) alle steden die ik wilde zien afvinken. De hitte hadden we na een paar dagen wel gehad, dus woensdagochtend weer met backpack richting Managua voor het vliegtuig. Had 6 kilo teveel bij me (ik geloof echt niet dat een hangmat en fles rum zoveel wegen, maar goed) dus moest met een flinke lading extra handbagage het vliegtuigje in. 1,5 uur vliegen later aangekomen op Big Corn en meteen de boot gepakt naar Little Corn, omdat we hier tot a.s. dinsdag willen blijven. Lisa vliegt de 11e terug naar NL en ik heb dan nog een paar dagen om nog bruiner te roosteren op Big Corn.

Little Corn is een wereld buiten Nicaragua; je waant je hier op Jamaica/Curaçao met dito accent van de bewoners. Heb even gegniffeld bij het bord 'Harse Back Riding'. Aangezien de locals het zo uitspreken is het misschien wel logischer, haha
Uiteraard ontbreken de mooie witte stranden en turquoise zee niet; echt de perfecte laatste bestemming voor de vlucht naar huis. Tempo hier ligt extreem laag en op Little Corn rijden geen auto's maar alleen fietsen. We zitten in een hostel aan het strand in een relaxte private cabin, dus als we willen kunnen we 's ochtends rechtstreeks vanuit ons bed de zee induiken. Omdat we aan de windy side van het eiland zaten de eerste paar dagen, waren er overdag weinig muggen en kon ik 's nachts goed slapen door de koele zeebries. Overdag nog steeds een graad of 34 maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Dat zal nog wennen worden met die karige lente bij het thuisfront! Inmiddels zijn we verhuisd naar hostel 3 Brothers aan de windloze kant van het eiland, maar wel dichterbij de bars en boot naar Big Corn, én met een keuken tot onze beschikking.

Donderdag 4-4 begonnen met mijn Open Water PADI. Eerste moment in het water was weer even paniek  maar na een paar minuten was ik er weer bij. 's Middags de boot op en naar de noordkant van het eiland, waar we bij Stanley Reef hebben gedoken. +- 12 m en er waren wel wat toffe dingen te zien (grote lobster, papagaaivis en finding nemo's), maar was nog niet echt spectaculair.  Helaas erg slecht geslapen de afgelopen twee nachten en vandaag besloten niet te gaan duiken. Dat betekent dat ik in ieder geval mijn eerste duik en theoriegedeelte van de OW PADI heb gehad, maar moet de course nog ergens anders gaan afronden. Misschien nog wel op Big Corn, we zullen zien. De komende dagen in ieder geval nog genoeg tijd om lekker te relaxen en beetje over het eiland te slenteren.

Afgelopen nacht was trouwens net een soap, wil ik jullie niet onthouden: We lagen redelijk vroeg in bed na de strandbbq (erg lekker gegeten, lobster en vers gevangen barracuda! met ons meegebrachte rode wijntje om alles weg te spoelen :-) ). Beetje dommelen, maar nog wat gejeuk van de kleine miertjes op bed en vliegen in de kamer en de muziek van de bar stond kneiterhard. Uiteindelijk net in slaap toen een Duits stel om twee uur 's nachts na een laaaange discussie besloot de relatie maar te verbreken. Drie kwartier later waren ze gelukkig stil, maar toen begonnen mijn verse muggenbulten op te spelen. Heerlijk. Half uur draaien en nieuwe laag muggenspray opgespoten en weer op bed gaan liggen. Elke keer als ik bijna sliep hoorde ik weer een mug naast mijn oor zoemen maar kon hem niet vinden. Uiteindelijk maar vertrouwd op de werking van de muggenspray. Sliep net een uur toen de papagaai van het hostel besloot een kwartier lang een kraai te imiteren. Ik stond echt op het punt dat beest van zijn stokje te kegelen maar toen hield hij gelukkig zijn snavel. Nog een uurtje gedraaid en half geslapen en toen maar opgestaan. Fingers crossed dat ik vanavond beter slaap.

Ik heb het al eerder geschreven, maar de tijd gaat nu wel heel snel. Over een kleine 1,5 week zet ik weer voet op Nederlandse bodem... Heb gemerkt dat ik reizen nog steeds heel gaaf vind en dat ik het zeker blijf doen, maar kijk ook wel uit naar het moment om mijn ouders, broertje, familie en vrienden weer te zien.

Nog een bericht van het thuisfront een paar dagen geleden: mijn trouwe Pablo is overleden! Hij is alvast door een pre-APK-keuring geweest en voor ze bij de motortoestand aankwamen gaf de garagehouder het al op. Echt rijp voor schroothoop :-( Mijn ouders zijn zo tof geweest om alvast onderzoek te doen naar een nieuw waggie, waardoor ik als het goed is nog steeds route mobiel ben als ik terugkom. Dus, lieve collega's van Sucsez, voortaan geen blauwe Fiat Panda meer voor het pand, maar een blauwe Citroën Saxo!

Het volgende blog komt waarschijnlijk vanuit Managua. Ik moet daar nog één nachtje blijven omdat mijn terugvlucht 16-4 om 6.15 's ochtends is, maar dat is een mooi moment voor de laatste update. En de laatste foto's van nog meer mooie zonsondergangen vanaf bounty-eilanden, om nog maaaanden op te teren...

Tot snel!
Liefs vanaf La Islita