San Pedro, Chichi en cadeautje

Zaterdagochtend samen met Vera op het zeer onchristelijke tijdstip van 6.30 op pad gegaan vanuit Antigua. We hadden de bus naar Panajachel (ligt in de Highlands in Guatemala, aan Lago de Atitlán) de dag ervoor geboekt en de man van het toeristenbureau verzekerde ons dat we 'heel relaxt zouden reizen met een touringcar'. We wisten al dat je dat met een korrel zout moest nemen, maar waren toch een beetje teleurgesteld toen we bij het vertrekpunt een chickenbus klaar zagen staan. Na drie uur door elkaar te zijn geschud langs een prachtig landschap aangekomen in Panajachel, druk havenstadje aan de oostkant van het meer. Daar met een Duits stel meteen een boot gepakt naar San Pedro aan de westkant. Met de bus kon ook, maar dan ben je dik twee uur onderweg en over water kostte het ons slechts een half uurtje. Echt een magische plek dit! Er hing een beetje mist over het hele meer en het wordt aan alle kanten omringd door vulkanen en bergen. Met mooie schilderwolkjes erboven (zie de foto's). Lago de Atitlán ligt erg hoog in dit deel van het land -het heet hier niet voor niets de Highlands- en is een grote krater vol water, dus geen connectie met andere rivieren/meren/zeeën. In het regenseizoen stijgt het waterlevel uiteraard flink, maar we hoorden dat de huizen van een paar mensen in omringende dorpen nu al onder water staan. Balen...

Diezelfde middag een paar dingen geregeld voor de komende dagen, omdat we hier maar even blijven. Ik ga later door naar Lanquin en Semuc Champey, dus wordt beetje plannen :-) 's Middags ook voor het eerst in járen weer paardgereden; drie uur lang door de bergen rondom het meer. Smalle bergpaadjes met diepe ravijnen op tien centimeter naast je is wel een extra kick als je niet je eigen benen hoeft te gebruiken om vooruit te komen. Geweldig uitzicht vanaf het rustpunt (wederom, zie de foto's...) en nog een stukje bos ingereden. Op de terugweg stukken in volle galop, ging stuk sneller en de beestjes wilden zelf ook graag naar huis (eten!). Wel wat bilpijn van de houten zadels, maar dat trekt over een dag of twee wel weg. We hebben onze buikjes gevuld bij Pizeria de Alfredo, dat in een stil straatje van het dorp ligt. Een rasechte Italiaan met dito temperament (hij schold iemand telefonisch de huid vol omdat hij niet gestoord wilde worden tijdens zijn werk) maar hij kon koken als de beste. Een paar oude dames hielpen hem, maar zij spraken alleen Maya en daar is echt geen touw aan vast te knopen. Konden wij met ons verse melkboerenhonden-Spaans niet tegenop... Heerlijk gegeten en volledig gaar bed ingerold.

Zaterdagochtend vertrokken naar de grote mercado in Chichicastenango, kortweg Chichi. Dik drie uur over gedaan omdat we een uur moesten wachten terwijl er aan de weg werd gewerkt. Wel paar mooie plaatjes kunnen schieten. Chichi ligt nog een stuk hoger in de bergen en het is een straatarm stadje. Het draait er op zaterdag en donderdag volledig om de markt, waar locals vanalles verkopen. Een paar leuke dingetjes gevonden en een berg fruit ingeslagen voor het ontbijt morgen en maandag; kleine banaantjes, mango en een honing- en watermeloen. Voor €1,50, lekker binnen budget.

In Chichi eigenlijk voor het eerst het echte Guatemala gezien. Heel overweldigend maar nog steeds erg mooi. En heel erg vies ook. Hoewel de mensen hier erg arm zijn, bedelen er maar heel weinig. De rest probeert met een beetje werk te overleven, of verbouwd wat fruit en groente voor zichzelf en de verkoop. Als toeristen werden we ook niet achtervolgd om dingen te kopen, wat je eigenlijk wel zou verwachten. Vanaf de markt naar een enorm kerkhof gelopen aan de achterkant van de stad. Grote, felgekleurde tombes als familiegraf en kleinere cementhoopjes met kruis voor de minder goed bedeelden. Op verschillende plaatsen werden Maya-rituelen gehouden; offers met een enorme hoeveelheid wierook en kleine vuurtjes. Lugubere touch waren de geslachte kippen die met hun darmpjes eruit op de randen van de graven lagen. In Chichi ook een paar mensen gezien met volgepakte fietsen; pap en mam, er is dus nog een plekje voor jullie hier :) Zou het niet aanraden want de wegen hier zijn levensgevaarlijk en als fietser tel je hier niet mee in het verkeer. Als voetganger overigens ook niet, want voor je het weet lig je onder een chickenbus.

We zagen in een restaurantje waar we hebben geluncht in Chichi nog een lokale krant, deed een beetje sensationeel aan maar het ging vooral over alle gepleegde moorden de afgelopen dagen. Er worden hier jaarlijks 7000 moorden gepleegd en de politie maakt zich druk om 5% daarvan. Meestal omdat het dan om hoger geplaatste personen of om toeristen gaat. Van die 5% wordt nog minder opgelost, dus als bandito heb je hier een gouden loopbaan. Hersens blijven gebruiken, dan komt het wel goed. Overigens zul je als toerist niet zo snel worden omgelegd maar eerder worden beroofd, voor zover dat een geluk bij een ongeluk is.

Omdat ik morgen jarig ben (in NL ben ik nu al bijna 5 uur 28, pff), heb ik mezelf vandaag het allervetste cadeau ooit gegeven: paragliden! Bootje naar Panajachel en dan in de jeep met een maffe fransoos de bergen in. Het waaide nogal flink vandaag dus we moesten even wachten tot het veilig was de lucht in te gaan. Beetje knikkende knietjes toen het eenmaal zo ver was, maar ik het wist hingen we in de lucht en konden we meevliegen op de wind. Het was een tandem'glide', met mijn eigen strap-on guide :) Omdat het zo hard waaide hebben we dik een half uur in de lucht gehangen en een supersmooth landing gehad. Dikke adrenalinekick natuurlijk, zie de foto van mijn gezicht post-vlucht. Heb een filmpje gemaakt tijdens het vliegen en al zie je misschien niet heel veel, je krijgt wel een idee van de hoogte en de kracht van de wind daarboven. Zal hem posten zodra ik goede internetverbinding heb.
De boottocht terug over het meer was een stuk ruiger dan het paragliden; denk dat ik morgen bont en blauw ben van het gebuts in dat ding. Net nu ik weer een beetje kan zitten na dat paardrijden... Ach ja, zwaar leven.

Ook de shuttle naar Lanquin geboekt en Zephyr Lodge geboekt (hostel). Mark en Judith weten daar alles van :) Je schijnt er een geweldig uitzicht te hebben over de bergen vanuit de douche; ik ben benieuwd. Woensdagochtend dus lekker temprano de bus in en 8 uurtjes hotsen over de strakke wegen hier. De eigenaar van het hotel heeft vandaag al een paar keer tegen me gezegd 'mañana es tu compleaños no, si comen muchos pasteles!' wat vrij vertaald betekend dat het morgen mijn verjaardag is en dat we taart moeten eten, haha.
Tof dat hij dat heeft onthouden.

Veel liefs en groetjes voor allen in het koude Nederland!